عید قربان

سلام

یکی از دوستان به مناسبت عید قربان پیامکی فرستاده بود: بارالها مقدر فرما نفسانیت ما به پای ربانیت تو ذبح شود.

جواب دادم:

خیلی نفسانیت و ربانیت نمی فهمم.

خدایا این چنین ام

که تو بهتر از خودم می شناسی ام

کمک کن چنان شوم که تو خواهی.

آمده بودیم چند سوال بپرسیم

سلام

آمده بودیم چند سوال بپرسیم، همین.

نه مانند بچه هایی بودیم که با لباس فرم مدرسه آمده بودند و نه به واسطه پیامک دعوتی، که شب قبل، از یک شماره چهار رقمی فرستاده شده بود، دعوت شده بودیم.

مانند بعضی از استقبال کنندگان هم نبودیم. که از پوزخندی که هنگام الله اکبر گفتن می زدند، مشخص بود که چه اعتقادی به شعارهایشان دارند.

به آن چه می گفتیم، ایمان داشتیم و برای اعتقادمان به مهرآباد آمده بودیم. اعتقادی که حس می کردیم، اگر باز هم سکوت کنیم، دیگر چیزی از آن باقی نخواهد ماند.

می خواستیم محترمانه بپرسیم و پرسیدیم. که چه اتفاقی افتاده است که چنین کردید، چه گرفتید که این امتیاز نه به استکبار را فروختید. و در این حراج عزت تا کجا پیش خواهید رفت. چه گفتید و چه شنیدید. بالاخره شما دست دراز کردید یا آن که نه، آن ها پیش قدم شدند و شما دست آن ها را بی پاسخ نگذاشتید ...

خیلی هم مصر نبودیم که سوال هایمان را پاسخ بگیریم. چون سابقه فرافکنی دوستان شما را هنگامی که در مقام پرسش قرار می گیرند را بارها دیده ایم.

و به جای آن که پاسخی بشنویم، از سر نماز جماعت کفش به دست فرار کردیم که نکند زیر پا ها له شویم. پاهایی که قبل از این که از روی ما رد شود ...

و نمی دانستیم در بازی کثیف رسانه ای آقایان، آن چنان بر ما خواهند تاخت که با منافقین و اسرائیل هم پیاله و هم راستا می شویم. 

و امروز پاسخ سوال های مان را از جای دیگری شنیدیم. از مصاحبه مطبوعاتی اوباما بعد از دیدار با نتانیاهو.

ما هم خیلی مچکریم!

ما که افراطی ایم و جزئی از جامعه نیستیم. و نیازی به پاسخگویی به سوال های ما احساس نمی شود.

ولی پاسخی برای وجدان خود پیدا کنید که راه رفته شده را دوباره شروع شده است. این چند خط از حرف ها یا نوشته های یکی از ما افراطی ها انتخاب نشده است. بخشی از نامه هایی است که در انتهای روند چند ساله به البرادعی نوشته شده است و با افتخار هم منتشر شده است:

"فقدان هرگونه تلاش برای ایجاد ظاهری متوازن، این پیشنهاد را به دستور استعماری کاپیتولاسیون شبیه می‌سازد و پیشنهاد یاد شده توهینی به تمام ملت ایران است که 3 کشور اروپایی باید به این علت از ملت ایران عذرخواهی کنند".

" متاسفانه در مقابل اگر نگوییم هیچ ایران ما به ازای بسیار اندکی دریافت کرد و بارها گام‌های اعتمادساز خود را افزایش داد و تنها در عوض آن با قول‌های انجام نشده و درخواست‌های بیشتر روبرو شده است. قول‌های اکتبر 2003 سه کشور درباره همکاری هسته‌ای، امنیت منطقه‌ای و منع گسترش سلاح های هسته‌ای هنوز حتی بررسی هم نشده است".

و پاسخ دیگر را آماده کنید که باید به علی رضا و آرمیتا های این سرزمین بدهید ...