سلام
یکی از بدبختی های جریان های ارزشی این است که ادعا می کنند که هدف اصلی یا یکی از اهداف اصلی شان، کار کردن برای رشد افراد است و می خواهند نیروهای حزب اللهی، طراز! انقلاب اسلامی پرورش دهند.
و با همین ادعاهایشان، طراز انقلاب اسلامی را پایین آورده اند و هم اینکه آن چنان که لازم بوده است نیرویی پرورش نداده اند، چرا که همه کسانی که دلسوز انقلاب هستند معتقدند مشکل نیروی انسانی کارآمد، یکی از مشکلات اصلی کشور است ...
همین که انواع و اقسام مدیران نسل های اول و دوم انقلاب هنوز بازنشست نشده اند نشانگر همین ادعاست ....
البته کسی با رشد و تربیت افراد مخالف نیست، مهم نتیجه ای است که از این نگاه و تفکر بدست می آید ...
اشکال این طرز تقکر چیست؟
مهم ترین اشکال این است که محور آدم است نه انقلاب ...
یعنی می خواهیم آدم هایی ایجاد کنیم که وقتی به طراز! انقلاب اسلامی رسیدند بروند کارها را انجام بدهند. حالا این که طراز انقلاب اسلامی چیست بماند!
نتیجه این می شود که جایی که الان هستی خیلی مهم نیست، برای فردا آماده شو!
یعنی ببین هر کاری که انجام می دهی چه نسبتی با رشد تو دارد و فردا کجا به دادت می رسد ...
یعنی اگر کاری که امروز باید بکنی و هزینه ای بابت ش خرج کنی، نباید مانع کار آینده ات شود، اصلا الان که نباید هزینه بدهی ...
ماجرا وقتی جالب می شود که این رشد قرار باشد در تشکل دانشجویی اتفاق بیفتد ...
آن گاه با طبقاتی مواجه می شویم فوق العاده.
حالا این که دانشگاه مبدا تحولات است، بماند
و معلوم نیست کی نیروهای طراز انقلاب می خواهند پیدا شوند و آن را متحول کنند ...
حالا این که بر سر آرمان های انقلاب تا طراز شدن ما ها چه می آید بماند ...
نکته اینجاست که رشد و طراز شدن نتیجه و میوه اصل دیگری است.
و آن اصل، عمل به وظیفه است. وظیفه هم چیزی نیست جز این که بار هایی از انقلاب روی زمین مانده است و باید تا حد توان، آن ها برداشته شود.
اگر شناختی از انقلاب داشتیم و بارهایش و اولویت هایش را فهمیدیم و انگیزه برداشتنش را داشتیم، وارد میدان شدیم، کار کردیم و کار کردیم، رشد و ... هم ایجاد می شود. وقتی بازوی تحلیل و عملمان امروز قوی شد، فردا هم بارهای بزرگتری خواهیم برداشت و گر نه منتظرین امروز فردا هم منتظر رشد خواهند بود.
قائمان امروز، قائمان فردایند و قاعدان امروز، قاعدان فردا ...
